峨é嵋méi山shān歌gē--田tián锡xī
高gāo高gāo百bǎi里lǐ一yī屈qū盘pán,,八bā十shí四sì盘pán青qīng云yún端duān。。星xīng辰chén淋lín漓lí泻xiè瀑pù布bù,,岚lán楼lóu雪xuě寺sì五wǔ月yuè寒hán。。
残cán阳yáng忽hū黑hēi雨yǔ雹báo飞fēi,,霹pī雳lì火huǒ著zhe枯kū杉shān枝zhī。。登dēng临lín慨kǎi然rán小xiǎo天tiān下xià,,回huí时shí一yī顾gù东dōng海hǎi涯yá。。
细xì看kàn朝cháo阳yáng初chū出chū时shí,,火huǒ精jīng转zhuǎn毬qiú百bǎi尺chǐ围wéi。。曈tóng曈tóng昽lóng昽lóng浮fú在zài水shuǐ,,峨é眉méi朝cháo云yún已yǐ如rú绮qǐ。。
峨嵋山歌。宋代。田锡。高高百里一屈盘,八十四盘青云端。星辰淋漓泻瀑布,岚楼雪寺五月寒。残阳忽黑雨雹飞,霹雳火著枯杉枝。登临慨然小天下,回时一顾东海涯。细看朝阳初出时,火精转毬百尺围。曈曈昽昽浮在水,峨眉朝云已如绮。